Για πολλά χρόνια ήταν μυστήριο το πότε έγινε η πρώτη κινηματογραφική προβολή στην Αθήνα και γενικά στην Ελλάδα. Μερικοί υποστήριζαν ότι έγινε το 1896, άλλοι το 1897 και άλλοι το 1898. Ακόμα και για τον χώρο που έγινε η πρώτη προβολή υπήρχαν διαφορετικές γνώμες .
Το 1896 η εφημερίδα «Άστυ» ανακοίνωσε πως «Άρχεται η λειτουργία του Κινηματοφωτογράφου, δι’ ου παριστώνται αι φωτογραφίαι εν κινήσει». Ο πρώτος χώρος προβολής βρισκόταν πίσω από την παλιά Βουλή, στην οδό Κολοκοτρώνη, μέσα σε ένα κατάστημα που ήταν άδειο. Θεατές των δέκα πρώτων ταινιών, οι οποίες διαρκούσαν 30 δευτερόλεπτα, ήταν κατά βάση επιστήμονες και δημοσιογράφοι. Το κόστος των πρώτων προβολών ήταν μεγάλο σε σχέση με το εισόδημα των εργατών και έτσι, παρά την εντύπωση που προκάλεσαν, δεν είχαν συνέχεια. Το 1897 έγινε και η δεύτερη προβολή ταινίας στη Σάμο, που όμως δεν ανήκε στην ελληνική επικράτεια ακόμα. Η τρίτη κινηματογραφική προβολή θεωρείται πως έγινε την ίδια χρονιά στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη.
Έπειτα από αυτές τις τρεις πρώτες προβολές και συγκεκριμένα το 1899 άρχισαν να περιλαμβάνονται ταινίες μικρού μήκους στο πρόγραμμα του θεάτρου «Βαριετέ», το οποίο βρισκόταν στην Αθήνα. Ένα χρόνο αργότερα, το 1900, άρχισαν να γίνονται κινηματογραφικές παραστάσεις στη Σύρο, το 1901 ξεκίνησαν προβολές ταινιών στον Πειραιά και το 1903 δημιουργήθηκε το θέατρο «Ολύμπια», ως χειμερινή αίθουσα, στη Θεσσαλονίκη. Από την άλλη μεριά, οι θερινοί κινηματογράφοι ξεκίνησαν να υπάρχουν το 1900, οι οποίοι με τα χρόνια απέκτησαν πολλούς υποστηρικτές. Ο παλαιότερος θερινός κινηματογράφος στην Αθήνα θεωρείται η «Αίγλη» στο Ζάππειο, ο οποίος ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1903.
