Η ζωή της θρυλικής Τζένης Καρέζη

Όταν αποφάσισε να σπουδάσει υποκριτική, αντιμετώπισε τις αντιρρήσεις του πατέρα της ξεκινώντας απεργία πείνας.
Τζένη Καρέζη
Τζένη Καρέζη

Η Ευγενία Καρπούζη, γνωστή σε όλους ως Τζένη Καρέζη, γεννήθηκε σαν σήμερα στις 12 Ιανουαρίου του 1932 στην Αθήνα. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες και πιο ακριβοπληρωμένες Ελληνίδες ηθοποιούς που πέρασαν από το θεάτρο και τη μεγάλη οθόνη, αλλά και μια αφοσιωμένη ακτιβίστρια.

Με πατέρα μαθηματικό και μητέρα δασκάλα, η Τζένη πέρασε τα σχολικά της χρόνια αρχικά στη Θεσσαλονίκη, στην «Ελληνογαλλική Σχολή Καλαμαρί» και στη συνέχεια στην Αθήνα, στην Ελληνογαλλική Σχολή «Άγιος Ιωσήφ». Το 1951 παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της, ξεκίνησε να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου φοιτούσαν κι άλλα γνωστά ονόματα, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και ο Πέτρος Λοχαΐτης, καταφέρνοντας το 1954 να αποφοιτήσει με άριστα.

Η Τζένη Καρέζη με τους γονείς της
Η Τζένη Καρέζη με τους γονείς της

Την ίδια χρονιά κιόλας έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο, στο έργο «Ωραία Ελένη», δίπλα στον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τη Μελίνα Μερκούρη, καθώς και στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» με την Κατίνα Παξινού. Την επόμενη χρονιά, πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο». Η ταινία ήταν τόσο πετυχημένη, που γυρίστηκε και δεύτερη ταινία ως η συνέχειά της πρώτης, με τίτλο «Λατέρνα, φτώχεια και γαρίφαλο» το 1957. Η ταινία αυτή πρόκειται για το πρώτο sequel στον ελληνικό κινηματογράφο.

Συνολικά γύρισε 33 ταινίες, και το 1963 αποτέλεσε τη χρονιά σταθμό για την καριέρα της στον κινηματογράφο, καθώς συμμετείχε σε εμβληματικές ταινίες όπως «Τα κόκκινα φανάρια», η οποία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 36η απονομή του 1964, ενώ έλαβε μέρος και στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών. Επιστρέφοντας στη Φίνος Φιλμ, μετά από μια παύση στη συνεργασία τους, η Καρέζη γύρισε τις δραματικές ταινίες «Λόλα», «Ένας μεγάλος έρωτας» και την κλασική κωμωδία «Δεσποινίς Διευθυντής» με συμπρωταγωνιστή τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Το 1965-66 γύρισε τις δυο μεγαλύτερες κινηματογραφικές της επιτυχίες «Μια τρελή… τρελή οικογένεια» και «Τζένη Τζένη», στην οποία συνεργάστηκε με τους θρυλικούς ηθοποιούς Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Λάμπρο Κωνσταντάρα και Ανδρέα Μπάρκουλη.

Δεσποινίς Διευθυντής (1964)
Δεσποινίς Διευθυντής (1964)

Όμως, η πιο σημαντική γνωριμία της ζωής της, αποτέλεσε εκείνη με τον Κώστα Καζάκο στα γυρίσματα του πετυχημένου πολεμικού δράματος «Κοντσέρτο για πολυβόλα» του Ντίνου Δημόπουλου το 1967. Τον Αύγουστο του επόμενου έτους παντρεύτηκαν, με τη σχέση τους να κρατά δυνατά για περίπου 25 χρόνια. Το 1969 έφεραν στον κόσμο τον πρώτο και μοναδικό τους γιο, τον Κωνσταντίνο Καζάκο. Η Τζένη έκανε πολλές συνεργασίες με τον σύζυγό της τόσο στη μεγάλη οθόνη, όπως στην «Ερωτική συμφωνία» όπου έγραψε το δικό της σενάριο, και στην ταινία «Λυσιστράτη», όσο και στον χώρο του θεάτρου με παραστάσεις όπως «Το μεγάλο μας τσίρκο», «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» και «Μήδεια», όπου πρωταγωνίστησε για πρώτη φορά στην Επίδαυρο.

Κώστας Καζάκος - Τζένη Καρέζη
Κώστας Καζάκος & Τζένη Καρέζη

Το 1990 πρωταγωνίστησε στην τελευταία της παράσταση «Διαμάντια και μπλουζ», στο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη, ενώ έκανε και την τελευταία της εμφάνιση στην τηλεόραση στη σειρά «Μαύρη Χρυσαλλίδα».

Στις 26 Ιουλίου του 1992, η Τζένη χάνει την πολυετή μάχη με τον καρκίνο, έχοντας ήδη προλάβει να βάλει για πάντα τη δική της σφραγίδα στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Δύο μήνες πριν από τον θάνατό της, η Τζένη Καρέζη ανέφερε σε επιστολή της προς τον Τύπο: «Θέλω να ζω με τους δικούς μου, θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Να αγαπώ και να με αγαπούν. Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν. Και πάντα θα ελπίζω».

Fun Facts:

Η Τζένη Καρέζη όταν αποφάσισε να σπουδάσει υποκριτική, αντιμετώπισε τις αντιρρήσεις του πατέρα της ξεκινώντας απεργία πείνας μέχρι να της επιτρέψει να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο. Την ένατη ημέρα ο πατέρας της λύγισε και την άφησε να πάει, όμως από τότε διέκοψαν κάθε επικοινωνία.

Το 1966 η Τζένη συμμετείχε σε μια ταινία ελληνογαλλικής παραγωγής με τίτλο “Une balle au coeur” ή «Μια σφαίρα στην καρδιά» σε σκηνοθεσία Ζαν Ντανιέλ Πολέ και με μουσική Μίκη Θεοδωράκη, η οποία θεωρείται «χαμένη» καθώς αποτέλεσε μια εισπρακτική αποτυχία.

Η παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» ήταν μια παράσταση με έντονα πολιτικά μηνύματα κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών, κάτι που οδήγησε την Τζένη και τον Καζάκο στη φυλακή.