Κόλιν Φάρελ και Μπρένταν Γκλίσον σε ένα αριστουργηματικό υποκριτικό ντουέτο που αξίζει να σταθείς τη φετινή σεζόν.
O αγαπημένος σκηνοθέτης του κοινού Μάρτιν ΜακΝτόνα (με την πρόσφατη εμβληματική του ταινία Three Billboards Outside Ebbing, Missouri) κάνει την επανεμφάνισή του με μια άκρως συναισθηματική ταινία, ωδή στις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και στον λατρεμένο τόπο καταγωγής του, την Ιρλανδία, αντιπαραβάλλοντας, παράλληλα, με περίσσιο χιούμορ αλλά και ακραίες σκηνές που κόβουν την ανάσα, όλα όσα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος στο σύντομο «μονοπάτι» της ύπαρξής του. Μοναξιά, υπαρξιακή κενότητα, το αποτύπωμα του χρόνου, ο έρωτας, η χαρά και ο πόλεμος κάνουν την εμφάνισή τους ως οφείλουν, ως κομμάτια του ίδιου πολυδιάστατου παζλ.
Οι βιρτουοζικές ερμηνείες των Κόλιν Φάρελ και Μπρένταν Γκλίσον, παράλληλα, με τις αξιοσημείωτες εμφανίσεις των υπόλοιπων χαρακτήρων, δημιουργούν ένα ανθρώπινο πλέγμα διαφορετικών συμπεριφορών, με κίνητρα που φαντάζουν εξωπραγματικά αλλά συνάμα τόσο οικία. Μαγευτικά τοπία που κόβουν την ανάσα, στακάτοι διάλογοι (με γοητευτική, ιρλανδική προφορά) και plot twist που διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, αποτελούν τα στοιχεία μιας επιτυχημένης συνταγής, που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητη.
Η πλοκή: Η ιστορία μας διαδραματίζεται την άνοιξη του 1923, σε ένα απομονωμένο και – σε μεγάλο βαθμό αποκομμένο από την επικαιρότητα της εποχής – νησί της Ιρλανδίας. Δύο φίλοι, τους οποίους συνδέει μακροχρόνια φιλία, απομακρύνονται «εν μία νυκτί» και το νέο πέφτει ως κεραυνός εν αιθρία στην μικρή τοπική κοινωνία. Η αφορμή, που σε πρώτη ανάγνωση, φαντάζει ασήμαντη, προξενεί ένα ντόμινο εξελίξεων, σαν μια ωρολογιακή βόμβα που ήταν έτοιμη να σκάσει. Με αριστοτεχνικό χιούμορ, ο σκηνοθέτης με την βοήθεια μιας ιδιαιτέρως επιτυχημένης υποκριτικής συνταγής, προσεγγίζει θέματα που απασχολούν όλους μας ενώ αναδεικνύει με θεατρικότητα (μην ξεχνάμε τη στέρεη θεατρική βάση του σκηνοθέτη) την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του αφηγηματικού τόπου και του χρόνου μέσω μια γλυκιάς, νοσταλγικής οπτικής.
Για τους ανθρώπους που θέλγονται για τον μαγευτικό τόπο και την ιστορία της Ιρλανδίας, η ταινία Τα πνεύματα του Ινισέριν αποτελεί μια ετεροχρονισμένη δικαίωση, ύστερα από την πρόσφατη -αυτοβιογραφική- απόπειρα του Κένεθ Μπράνα (Μπέλφαστ) που άφησε πολλούς ανικανοποίητους. Η ιδιαίτερη ματιά του ΜακΝτόνα δεν μπορεί παρά να τραβήξει τα βλέμματα και να κεντρίσει το ενδιαφέρον, ενώ δίνει την αίσθηση ότι δεν αποτελεί μια ιστορία που ανήκει σε μια παρελθοντική εποχή, παρά κλείνει ευρηματικά το μάτι στις ζωές του σήμερα.
